De film over de gloriejaren van de legendarische vrachtwagenritten is een groot succes. De twee voorstellingen in het Koetshuis waren in een mum van tijd uitverkocht. Daarom is een derde voorstelling is gepland op dinsdagavond 18 november aanstaande. Inloop vanaf 19 uur. De voorstelling begint om 19.30 uur. Aanmelden kan op info@rijssensmuseum.nl onder vermelding van “truckrit” en het aantal personen. Entree bedraagt 5 euro per persoon, voor museumvrienden 3 euro.
Onder het motto “Riessen op de rolwage” is de overzichtsfilm samengesteld. De Rijssense vrachtwagenchauffeurs deden indertijd vrijwillig mee aan de ritten en als bijrijders reden mensen met een beperking mee. De Werkgroep Beeldpresentaties stelde een boeiende film samen uit films en foto’s die bewaard zijn gebleven van deze truckritten. Als de reusachtige colonne vrachtwagens indertijd door Rijssen en omstreken trok, was dat altijd een heel spektakel om te zien en te horen. Bij de organisatie van deze ritten was ook een heel leger vrijwilligers betrokken, ondersteund door de Rijssense ondernemers. Het gaat om beelden uit de ritten van de jaren 1993-1995-1998-2001-2003-2018.
Boeiend
De film toont heel veel mensen, situaties en gelegenheden uit de bekende omgeving en dat alles ondersteund met vrolijke, bekende muziek uit de transportwereld. Een feest van herkenning. Er is goed te zien wat in een paar jaar tijd allemaal kan veranderen in de leef- en woonomgeving. “Riessen op de rolwage” geeft een historisch beeld van een jonge episode uit de Rijssense stadsgeschiedenis.
De Werkgroep Biebel in ’t Riessens van het Rijssens Museum organiseert op donderdag 12 maart 2026 weer een Riessense zangoawend in de Schildkerk. Het thema is “Lof Priezen” en medewerking wordt dit keer verleend door Christelijk Koor Judah en stadsorganist Dick Sanderman. De zangavond begint om 19.30 uur en toegang is vrij.
De komende dialectzangavond is de derde keer dat in de dialectmaand maart psalmen en gezangen in de streektaal worden gezongen. De nadruk ligt op veel samenzang, maar Judah zal ook als koor laten zien wat ze in huis hebben. De organiserende werkgroep stelt hoge eisen aan de streektaalvertalingen van de psalmen en gezangen. “Wat dat betreft zijn we heel blij met de samenwerking met oud-Rijssenaar Jan Averink uit Randwijk,” zegt werkgroepvoorzitter Gerrit Beunk. “Jan Averink is al geruime tijd bezig met het vertalen van de psalmen in het Rijssens dialect.”
Onberijmd
Averink gebruikt voor zijn psalmvertalingen de onberijmde teksten uit de Bijbel. “Hij gaat daarbij zeer zorgvuldig te werk,” legt Beunk uit. “Hij gebruikt geen stoplappen of gekunstelde constructies en bovendien zijn de Rijssense psalmen ook heel goed te zingen, zowel ritmisch als iso-ritmisch. Het resultaat is dat de liederen nog meer binnenkomen omdat de taalbarrière voor de geboren dialectsprekers er niet meer is. Het zijn teksten in de taal van het hart. Voor niet-dialectsprekers of taalkundig geïnteresseerden is de verwoording van betekenisvolle teksten in een taal die honderden jaren alleen een spreektaal is geweest, verrassend en werpt de vertaling nieuw licht op de inhoud.” De vertaalvorderingen van Jan Averink zijn te volgen op zijn website https://www.rijssensepsalmen.nl/
Judah
Beunk is bijzonder blij met de enthousiaste bereidheid van Christelijk Koor Judah. Het koor bestaat uit ongeveer 35 leden in de leeftijd van 16 tot 55 jaar. Judah bestaat sinds maart 2016 en staat onder leiding van dirigent Ronald IJmker. “We hebben bij de eerste twee keer een beroep kunnen doen op Kamerkoor Gloria. Maar we vinden het fijn dat we weer een extra koor kunnen betrekken bij deze speciale streektaalzangavonden.” Judah repeteert op donderdagavond in parochieel centrum De Rozengaarde aan de Rozengaarde 59 van 19.30 uur tot 21.30 uur.
Stamboomonderzoekers kunnen donderdagavond 20 november weer terecht in het Koetshuis van kasteel de Oosterhof aan de Kasteellaan 1. In vergaderzaal Eversberg op de eerste verdieping zijn de leden van de genealogiegroep aanwezig. Stamboomonderzoekers die al langere tijd bezig zijn kunnen worden geholpen en starters kunnen tips en tricks krijgen. Van groot belang: neem je laptop mee, dan is alles gemakkelijker uit te leggen en te demonstreren.
De genealogieavond start om 19.30 uur. De stamboomspecialisten van het Rijssens Museum zijn er om nieuwe en ervaren stamboomonderzoekers met raad en daad bij te staan. Zaal Eversberg is een gezellige zaal en er kunnen in klein verband ervaringen worden uitgewisseld. Helma Nijkamp heeft een PowerPointpresentatie paraat, die vooraf bekeken kan worden. Met de informatie uit de PowerPoint kan gelijk met elkaar verder gepraat worden over de mogelijkheden van stamboomonderzoek, maar ook kunnen ervaringen worden uitgewisseld en problemen met elkaar worden opgelost.
Stormachtig
Er wordt uitgelegd wat stamboomonderzoek nog meer op kan leveren aan historische informatie uit verschillende tijdvakken waarin de vroegere generaties leefden. De genealogiespecialisten laten zien wat voor mogelijkheden er allemaal zijn bij stamboomonderzoek. Daarin zijn trouwens stormachtige ontwikkelingen bezig. Nog niet zo lang geleden moesten stamboomonderzoekers nog naar archieven toe elders in het land, terwijl tegenwoordig grote delen van archieven digitaal te doorzoeken zijn.
Eigen laptop
Het gemakkelijkste is om de eigen laptop mee te nemen, zodat ook aanwijzingen op de eigen laptop kunnen worden gegeven en programma’s kunnen worden uitgeprobeerd. Al werkende weg kunnen de stamboomonderzoekers elkaar helpen en stimuleren. Wie vooraf meer wil weten kan een mail sturen naar Helma Nijkamp-van Vliet helmanijkamp@gmail.com
De beeldend kunstenaars Manon Leeflang uit Enschede en Annet Hamster uit Almelo exposeren in de nieuwe dubbelexpositie in de museumgalerie van kasteel De Oosterhof. Er zijn objecten en schilderijen te zien van dinsdag tot en met zaterdag van 10 tot 17 uur in de wisselzaal van het kasteel. De dubbelexpositie loopt tot 3 januari volgend jaar.
Volgens voorzitter Gerrit Beunk van de werkgroep wisselexposities gaat het om het spel tussen kristallen en klei waarin zich het wonder voltrekt. “Dat wordt bereikt met geduld, durf en eigenwijsheid.” Speciaal in de expositie zijn de kunstwerken van porselein. “Het is dun maar sterk. Het spel tussen vuur en glazuur veroorzaakt kleuren die nooit gewoon zijn, maar altijd fascineren,” zo legt Beunk uit.
Genieten
Het werk van kunstschilder Manon Leeflang uit Enschede is volgens Beunk “de kunst van het alledaagse. Het gaat over de natuur, niet met veel gedruis, maar stil en heel dichtbij. Deze kunstenares is in gesprek met het landschap, zoals je het onthoudt. Het is de blik naar buiten, maar met een gevoel voor binnen. Het is stilte met karakter. Wie de expositiezaal binnentreedt, voelt de oase van rust waar het alledaagse bijzonder wordt. Op zijn Rijssens zou ik zeggen: hier hoo’j allene mear te kiekn en te genietn.”
Uitgebreide informatie over beide kunstenaars is te vinden op de museumwebsite https://www.rijssensmuseum.nl/home/exposities/
De expositie van de Rijssense kunstenaarsclub SamenKunst in het Koetshuis biedt bijzonder veel variatie. Maar liefst 13 kunstenaars laten zien wat ze in huis hebben. Er zijn schilderijen en objecten te zien in uiteenlopende stijlen en van zeer verschillende materialen. Ook kunstenaars met een beperking laten zien dat ze tot grote kunstzinnige dingen in staat zijn. De expositie is dagelijks gratis te bezoeken van dinsdag tot en met zaterdag van 10 tot 17 uur en loopt tot en met 27 december.
Delle
SamenKunst is een teken- en schildergroep die wekelijks werkt in een atelier in de voormalige Delleschool. Voorzitter is beeldend kunstenaar Geert Lammers. De groep ontstond in 2013 ontstond uit een tekencursus op Zorgboerderij De Borkeld. “Uiteenlopende mensen deden mee: visueel beperkt, CVA, burn-out. Een cursus van acht weken op de dinsdagmorgen. Dat werden uiteindelijk 10 weken en niemand zei: wanneer stopt de cursus? Het werd een jaar en toen kregen we ruimtegebrek, maar de kerkenraad van de Zuiderkerk gaf ons toestemming om in de Delle samen te komen en te werken. Elke dinsdagmorgen is daar een gastvrije ontvangst met koffie en warmte in de winter, maar ook de zomer. We zijn daar erg dankbaar voor.”
Kunst
Lammers zegt dat kunst niet met een hoofdletter hoeft te worden geschreven, “maar wij vinden dat kunst iets is wat communicatie tussen mensen bevordert. We schilderen, tekenen, boetseren, werken met hout. We leren nieuwe technieken aan. Maatwerk krijgt volop ruimte, ieder kan doen wat hij of zij graag doet. De kunstgeschiedenis heeft tijdens de opening van elke les een centrale plaats, evenals de Bijbelse verhalen. Deze verhalen zijn onmisbaar om de westerse cultuur goed te kunnen begrijpen.”
SamenKunst
De naam SamenKunst is bedacht door José de Jong. “Die naam geeft precies aan hoe het gaat bij ons in de club. We komen elke dinsdagmorgen samen om “kunst” te maken. Eén lid niet en dat is onze ICT-man Henk Kiela die zorgt voor mooie voorbeelden en ook de kaartjes maakte die bij de werken hangen. We brengen Samen in praktijk door samen te zijn en elkaar te helpen waar het nodig is.” De club is meer dan de geëxposeerde kunstwerken. “Er stijgt iets bovenuit: de ontzorging, de liefde naar elkaar toe, wat je ziet in de hulp die we elkaar geven. Elkaar verdragen en dragen. Dat hoort ook bij het koninkrijk van de hemelse Vader. We hopen met deze tentoonstelling in ieder geval de communicatie met het kunstminnend publiek te bevorderen.” 
De scheidslijn tussen goed en fout in de Tweede Wereldoorlog werd in de naoorlogse jaren vlijmscherp getrokken. Maar dat er meer over te zeggen is, toont Wim Vlogtman aan in de nieuwste Havezate Kroniek. Onder de kop “Een tragedie in Rijssen” gaat hij in op de problematiek waarmee de Rijssense politieagenten te maken kregen onder de Duitse bezetter. Vlogtman spitst het dilemma tussen plicht en geweten toe op het leven en de dood van de Rijssense politieagent Hendrik van Rees.
In de rubriek Aandere tieden gaat het over de veekooplieden die hun brood verdienden met de veehandel. Onder hen Gradus Vossebelt uit Zuna en Jan ter Stal uit Rijssen. Gerrit Kraa schrijft over de start van de nieuwe huishoudschool in 1964. Oud-brandweerman Henk van den Noort vertelt over de inzet van de Rijssense brandweerlieden bij de Enschedese vuurwerkramp in 2000. Norbert Tijhuis vertelt aan de hand van een oude landkaart over Rijssen en omgeving van 300 jaar geleden.
Verder zijn er verhalen over de stereoviewer en de foto’s die Karel Schönfeld Wichers maakte op zijn reizen met de Keukelkoare. Mr. Herman Ligtenberg uit Houten vervolgt zijn serie over de familie Ligtenberg met een bijdrage over “Derck van die Legtenberg”. Een bekende verschijning in Rijssen was hovenier Lambertus (Bats) Manenschijn. Aan de hand van aantekeningen en herinneringen van zoon Henk Manenschijn en kameraad Gerrit Voortman wordt een reconstructie van diens leven gegeven. In dit nummer het eerste deel.
In de dialectrubriek gaat het over “struenke broann, momm en vreamaker”. Verder een beschouwing over respectvol omgaan met het verleden bij nieuwbouw. Hoe dat kan, maakt Martin ter Denge duidelijk met een foto van de hoek Boomkamp-Haarstraat waar nu nog de schoendoos van de voormalige ING-bank staat. In de bijnamenrubriek wordt een poging gedaan de betekenis te achterhalen van de bijnamen ’n Zoedel en Stabies. Gerard op de Weegh vertelt over de tekenlessen van docent Jan Huizinga aan het vroeger Pius X College in Almelo. Huizinga was de illustrator van de legendarische Arendsoog-boeken. Jan van de Maat zorgde voor een tweede bijdrage over de laatste rabbi van Rijssen.
De Havezate Kroniek is te koop in de Rijssense boekhandels en aan de balie van het Rijssens Museum. Wie vriend wordt van het Rijssens Museum, krijgt de Kroniek vier keer per jaar gratis thuisgestuurd. Wie nu vriend wordt, betaalt pas volgend jaar. Opgeven kan aan de balie van het museum van dinsdag tot en met zaterdag van 10 tot 17 uur. Opgeven kan ook per e-mail: vrienden@rijssensmuseum.nl Vrienden van het museum hebben het hele jaar gratis toegang tot het museum en krijgen korting op de entree bij filmavonden en lezingen.
DE WEEK VAN RIJSSEN
29 okt 2025
“De eerste gastarbeiders van blikfabrikant Thomassen & Drijver in Deventer kwamen uit Drenthe en Friesland. Maar omdat ze de taal van Deventer niet spraken, gingen ze na verloop van tijd weer terug.” Dat zei schrijver Özkan Akyol woensdagavond in het Koetshuis van kasteel de Oosterhof. De mediapersoonlijkheid uit Deventer was in Rijssen op uitnodiging van het Rijssens Museum, de Readshop Rijssen en de bibliotheek Rijssen-Holten.
Eus (41) legde uit hoe het met hem allemaal zo gekomen is. “Omdat de Friezen en Drenten de taal niet spraken, gingen ze weer terug naar hun geboortegrond. Er was een schrijnend personeelstekort, dus gingen de mensen van personeelszaken van Thomassen & Drijver op zoek naar arbeidskrachten die wél in Deventer zouden blijven. Een van de landen waar ze het werkvolk vandaan haalden was Turkije. De Nederlandse overheid zei: “Haal ze maar op!” Dat zou nu totaal ondenkbaar zijn.”
Volgens Akyol lopen dingen in het leven soms heel wonderlijk. “Mijn ouders waren zelfvoorzienende boeren in Centraal-Anatolië. Ze waren alevieten, een liberale stroming van de islam en ze woonden met hun dieren onder hetzelfde dak. Het dorp lag op 1000 meter hoogte en daar verschijnt dan een personeelswerver die mijn vader vraagt om 3 jaar naar Nederland te komen, zodat hij geld kon verdienen, om dan weer terug te gaan en een vrijstaande stal te bouwen in zijn dorp. Mijn moeder was daar meteen enthousiast over en zo gebeurde het. Moet je je voorstellen: hij was nog nooit buiten zijn dorp geweest en nu ging hij met het vliegtuig naar Nederland.”
Akyol senior kwam terecht in Deventer, op een etage van een pension aan de Bergpoortstraat met op de begane grond een bordeel, Club Isabel. In het kader van de gezinshereniging kwam later Akyols moeder ook naar Nederland. Ze spraken geen Nederlands en hoefden dat toen ook niet. “Mijn ouders hebben eigenlijk nooit goed Nederlands leren spreken. Ze spraken ook geen goed Turks, omdat ze uit een dorp kwamen waar ze alleen maar hun dialect hoefden te spreken. In Nederland zijn mijn broer en ik geboren.”
De schrijver tekende een scherp beeld van de situatie waarin allochtonen terechtkomen als er helemaal niets gedaan wordt aan integratie. “Je hebt niet alleen een taalachterstand, maar ook op het gebied van religie in Nederland waren we totaal onwetend. Hoe vaak zijn mijn broer en ik niet op maandag naar school gegaan, terwijl de school gewoon dicht was. Dan vroegen we aan een voorbijganger waarom de school niet open was en dan vertelde die ons dat het tweede pinksterdag was. Wát het precies was, wist hij ook niet, “maar het is wel mooi dat we vandaag vrij hebben.” Dat de dag ervoor de eerste pinksterdag was, kwam op ons heel wonderlijk over.”
Als opgroeiende jongeren hadden de kinderen van gastarbeiders ook geen netwerk. “Geen ouders die gestudeerd hebben of anderen in je directe omgeving en dat telt enorm mee bij je vervolgstudies. Je kunt dan wel een goed verstand hebben, maar voor de zekerheid sturen ze je dan naar een beroepsopleiding om een vak te leren. Heel begrijpelijk, maar je komt daardoor ergens terecht waar anderen van jouw niveau niet per se terecht waren gekomen.” Wat de schrijver als kind erg geholpen heeft is het gegeven dat zijn vader nooit een schotelantenne heeft aangeschaft. “Hij kocht voor het geld liever bier. Daardoor keken we thuis naar de Nederlandse televisie. Als dan Goede Tijden Slechte Tijden op televisie was, moest ik naast mijn moeder op de bank gaan zitten en de Nederlandse ondertitels voor haar vertalen. Dan krijg je heel goed in de gaten dat er een enorm verschil is tussen de binnenwereld en de buitenwereld. Als Ludo zegt: “Ga maar naar boven, want ik heb zin in jou,” dan heb je al een probleem om voor je moeder te vertalen. Ik maakte daarvan: “Ludo zegt hij dat hij voor haar spaghetti wil maken.”
“Mijn moeder vond dat geweldig, want als een dat voor een vrouw gaat doen, dan vond zijn dat alleen maar in hem te prijzen. Maar als dan de weinig verhullende scenes kwamen, die niets met spaghetti te maken hadden, dan probeerde ik zogenaamd per ongeluk de tv uit te schakelen en dan maar hopen dat de scene voorbij was als de tv weer beeld begon te vertonen. Als dan die scene nog niet voorbij was, dan ging mijn moeder daar ook weer commentaar op leveren vanuit haar eigen achtergrond, want dan begon ze te schelden dat het een schande was dat zulke dingen zo maar te zien waren, want zoenen wilde ze niet zien. Dat paste niet aan in haar wereldbeeld. Maar het verplicht vertalen van Nederlandse ondertitels heeft bij wel enorm geholpen bij het verwerven van de Nederlandse woordenschat.”
Volgens Eus werden de kinderen van de gastarbeiders beschouwd als lastpakken.
“Terwijl we dat niet wilden zijn. Maar we wisten gewoon niet wat er écht allemaal aan de hand was. Stel je voor: je krijgt als kind te horen dat in december ene sinterklaas dor de schoorsteen naar binnen komt om cadeautjes te geven. Hij heeft een paard bij zich dat vreten moet hebben en daarom moet je wortels en suikerklontjes in een schoen doen die ergens neer moet zetten. Wij wilden natuurlijk graag cadeautjes en we hebben heel wat schoenen klaargezet, die we de andere dag totaal verregend terugvonden zónder cadeautjes natuurlijk.”
Onbegrip en onwetendheid maakt mensen kwetsbaar. “Zeker als kind. Zeker als je met je ouders overal naartoe moet om te vertalen. Naar de bank, waar mijn vader altijd ruzie maakte omdat hij dacht dat ze hem bedrogen. Met mijn moeder mee naar de dokter om te tolken. Dan zei mijn moeder bijvoorbeeld dat ze “last had van alles”. Maar daar heeft een dokter niets aan. Als hij dan verder vroeg hoe het met de menstruatie van mijn moeder ging, dan zei ik: “Dat ga ik echt niet aan mijn moeder vragen.” Geweldige dilemma’s dus.” Met de nodige zelfspot vertelde Eus dat deze situatie ook zijn voordelen heeft. “Op ouderavond op school moest ik ook mee en kon ik mijn eigen gesprek voeren en aan mijn vader vertalen dat het heel goed met me ging. Dat was echt wel heel relax.”
Eus liet weten dat het met hem gelukkig allemaal heel goed gekomen was. “Ik ben geen arts of advocaat geworden zoals mijn vader graag wilde, maar ik ben op mezelf gaan wonen zodra dat kon en heb opleidingen gevolgd. Ik ben een stapelaar en via het toenmalige beroepsonderwijs, de mavo en het hbo heb ik uiteindelijk Nederlands gestudeerd.” Volgens Eus is het opmerkelijk dat er binnen één generatie heel veel kan herstellen. “Daarom is mijn advies ook dat we elkaar in Nederland niet uit het oog moeten verliezen. Blijf elkaar zien en dan kan iedereen tot zijn recht komen op de plek in de maatschappij die bij je past.”
DE WEEK VAN RIJSSEN
29 okt 2025
Er is heel veel te zien in de expositie van kunstenaarsclub SamenKunst in het Koetshuis. Vrijdagmiddag werd de expositie geopend met een samenkomst in het Auditorium. Maar liefst 13 kunstenaars nemen deel. Elke exposant selecteerde drie kunstwerken om tentoon te stellen. Er zijn schilderijen en objecten te zien in uiteenlopende stijlen en materialen. Ook kunstenaars met een beperking tonen aan dat ze tot grote dingen in staat zijn. De expositie is gratis te bezoeken van dinsdag tot en met zaterdag van 10 tot 17 uur en loopt tot en met 27 december.
Conservator Jan van de Maat hoorde van Wim Scholmans kleindochter Elise dat haar opa schilderde. Het contact met het Rijssens Museum werd totstandgebracht door Scholman en daaruit ontstond het idee van een overzichtstentoonstelling in het Koetshuis. Scholman vond zijn vakbroeders en -zusters van SamenKunst bereid om een mooie expositie samen te stellen voor de laatste maanden van dit jaar. Het resultaat is te zien in zaal Hovenier, de gang en het Auditorium. Op de grote schermen komen ook doorlopend beelden voorbij van werken van de kunstenaars.
SamenKunst is een teken- en schildergroep die wekelijks werkt in een atelier in de voormalige Delleschool die eigendom is van de plaatselijke Gereformeerde Gemeente. Voorzitter en beeldend kunstenaar Geert Lammers vertelde dat de groep in 2013 ontstond uit een tekencursus op Zorgboerderij De Borkeld. “Uiteenlopende mensen deden mee: visueel beperkt, CVA, burn-out. Een cursus van acht weken op de dinsdagmorgen. Dat werden uiteindelijk 10 weken en niemand zei: wanneer stopt de cursus? Het werd een jaar en toen kregen we ruimtegebrek, maar de kerkenraad van de Zuiderkerk gaf ons toestemming om in de Delle samen te komen en te werken. Elke dinsdagmorgen is daar een gastvrije ontvangst met koffie en warmte in de winter, maar ook de zomer. We zijn daar erg dankbaar voor.”
Lammers stelde dat kunst niet met een hoofdletter hoeft te worden geschreven, “maar wij vinden dat kunst iets is wat communicatie tussen mensen bevordert. We schilderen, tekenen, boetseren, werken met hout. We leren nieuwe technieken aan. Maatwerk krijgt volop ruimte, dat wil zeggen: ieder kan zijn eigen ding doen. De kunstgeschiedenis heeft tijdens de opening van elke les een centrale plaats, evenals de Bijbelse verhalen. Deze verhalen zijn onmisbaar om de westerse cultuur goed te kunnen begrijpen.”
De naam SamenKunst is bedacht door José de Jong. “Die naam geeft precies aan hoe het gaat bij ons in de club. We komen elke dinsdagmorgen samen om “kunst” te maken. Eén lid niet en dat is onze ICT-man Henk Kiela die zorgt voor mooie voorbeelden en ook de kaartjes maakte die bij de werken hangen. We brengen Samen in praktijk door samen te zijn en elkaar te helpen waar het nodig is.” Lammers legde uit dat de club meer is dan de geëxposeerde kunstwerken. “Er stijgt iets bovenuit: de ontzorging, de liefde naar elkaar toe, wat je ziet in de hulp die we elkaar geven. Elkaar verdragen en dragen. Dat hoort ook bij het koninkrijk van de hemelse Vader. We hopen met deze tentoonstelling in ieder geval de communicatie met het kunstminnend publiek te bevorderen.”
Lammers dankte de museumleiding voor expositiemogelijkheid in het Koetshuis. “Ze hebben niet eens tevoren van alle kunstenaars het werk gezien. Vertrouwen? Of is het dat ze beginners een podium willen geven in het Koetshuis. Dat laatste vinden we een mooi streven.”
“Twee vrouwen, twee zielen, één gedeelde liefde voor vorm en verstilling. Een expositie om stil van te worden — en vooral ook een beetje vrolijk.” Dat zei organiserend werkgroepvoorzitter Gerrit Beunk zaterdagmiddag bij de opening van de nieuwe dubbelexpositie in Museumgalerie De Oosterhof. Schilderijen van Janneke Hengst en beelden van Tineke Szarzynski zijn te zien tot en met zaterdag 18 oktober in kasteel de Oosterhof.
Het kostte kunstenaars en gasten zaterdagmiddag de nodige moeite om op landgoed De Oosterhof te geraken. Vanwege de After Summer Run waren de toegangswegen tot ruim na 16.00 uur hermetisch afgesloten. Maar met de nodige vertraging kon de vernissage van de nieuwe dubbelexpositie van de twee Friese kunstenaars dan toch doorgaan.
Kunstschilder Janneke Hengst (1956) is geboren in Bolsward en volgde haar opleiding aan de Hogeschool Windesheim. Ze studeerde tekenen, schilderen, grafiek en kunstgeschiedenis. In 1991 ging ze wonen aan de Zeedijk in Gaast aan het IJsselmeer. Het mystieke licht boven het water, de wisselingen van de seizoenen en het beleven van de natuur spelen een grote rol in haar werk. Ook de natuur van Texel en Ameland inspireert haar. Sinds 2005 woont en werkt zij in het landelijke Mantgum. De eenvoudige schoonheid van het lijnenspel en het licht in de landschappen zijn terug te vinden in haar werk. Ze maakt mystiek en emotie van het verborgene zichtbaar in haar kunst. Volgens Beunk is kunst voor haar “mystiek realisme”. “Je ziet de realiteit in het beeld, maar daar bovenop komt de magie die de kunstenaar ziet. Dan kijk je verder en dieper.”
De beelden van Tineke Szarzynski zijn van een totaal andere orde en deze tegenstelling maakt de nieuwe expositie ook tot een opmerkelijke belevenis. Ze woont in Friesland, maar haar wortels liggen in Brabant. Volgens Beunk voel je de combinatie van zuidelijke warmte en noordelijke verstilling in haar werk. Ze gebruikt een verscheidenheid aan materialen voor haar beelden. Ze haalt haar materialen uit de natuur, sloperijen en kringloopwinkels en ze laat zich vooral leiden door wat ze tegenkomt. “Luisteren naar het materiaal.” Haar opleiding volgde ze bij het beeldhouwcentrum in Koudum, waar ze experimenteerde met diverse materialen, technieken en disciplines. Van steen tot hout en van kunsthars tot metaal. De expositie geeft een overzicht van een aantal thema’s en van haar werk van de afgelopen jaren. Naast kunstobjecten maakt ze ook sieraden.
Als voorbeeld noemde Beunk het object Onderkruiper. “Ze maakte een hybride wezen, een kruising tussen machine en mythe. Met industriële segmenten en glanzende metalen bollen roept het een spanning op tussen natuur en techniek. De rode tong en groene toets geven het karakter en een vleugje leven. Het werk beweegt zich tussen werelden: water en land, realiteit en fantasie. Het reflecteert zijn omgeving én onze verbeelding. Een sculptuur die niet alleen kijkt, maar ook lijkt terug te kijken.”
Na de openingstoespraak in het auditorium in het Koetshuis trok het gezelschap naar het kasteel om de nieuwe dubbelexpositie op de eerste etage officieel te openen. Dat gebeurde door de beide kunstenaars die de deur van de museumgalerie gezamenlijk ontsloten. Hierna konden de gasten de nieuwe expositie met eigen ogen bewonderen. De expositie in het kasteel is dagelijks te zien van dinsdag tot en met zaterdag van 10.00 tot 17.00 uur.
DE WEEK VAN RIJSSEN
20 sep 2025
Woensdag was de laatste zomermuseumdag van het Rijssens Museum. Dit vormde een daverend slot van de serie van 6 zomermuseumdagen met heel veel gratis activiteiten op het voorterrein van het kasteel en ook heel veel publiek. Ook afgelopen woensdag stond de Kasteellaan weer helemaal vol blik en fietsen, zodat de brandweerwagen vlak voor de grachtbrug maar nauwelijks kon keren. Maar het is de chauffeurs allemaal toch gelukt en dat zonder schade.
Het publiek reageerde opgetogen op het brede aanbod van kinderactiviteiten door de vrijwilligers van het museum. Heel veel (groot)ouders met (klein)kinderen genoten van ouderwetse en nieuwe spelletjes, oude ambachten en Nederlands eerste camper, de Keukelkoare van Karel Schönfeld Wichers. In het Koetshuis was een Playmobil-speelzaal ingericht en in het Auditorium draaiden Playmobilfilms, waarvan gratis gebruik kon worden gemaakt.
De machinale klompenmakers uit Enter waren er. Ze vertelden smakelijke verhalen over hun houten orthopedisch schoeisel en ze deden goede zaken. In het kasteel was een grote expositie ingericht door Playmobilverzamelaar Bert Folbert uit Wierden. Er zijn verschillende indrukwekkende diorama’s te zien, maar ook enkele vitrines waarin het eerste historische Playmobilspeelgoed staat uitgestald. De kinderen konden een speurtocht maken door het museum en daar een prijsje mee winnen.
Woensdag waren de kunstenaars van HobbyKunst Rijssen op het voorterrein actief. Ze hadden breed uitgepakt en lieten het publiek zien wat er mooi is aan het hebben van een kunstzinnige hobby. De brandweerwagen was tot het laatst toe volgepland met ritten. De Oosterhof-imkers waren aanwezig. Imker Evert Averesch liet zien hoe vroeger bijenkorven werden gevlochten en imker Wim Companje nam mensen mee naar de bijenstal en gaf daar tekst en uitleg over de bijen. RTV Oost maakte woensdag opnames en deelde gratis ijs uit. Happy stones werden beschilderd, maskers geknipt, gekleurd en gemaakt, sleutelhangers gebrand en de mensen op het terras werden van consumpties en kasteeltaart voorzien.
Mensen van buiten de stad spraken hun bewondering uit voor deze sympathieke zomermuseumdagen, waar in principe alles gratis is. Dat is mogelijk door de grote organisator van de zomerexpositie en de zomermuseumdagen, Inge Huiskes. Zij heeft via diverse contacten heel veel kunnen regelen voor deze zes zomermuseumdagen. Daarnaast staat het volledige museumteam altijd paraat om het de mensen naar de zin te maken. De Playmobil-expositie is zaterdag 30 augustus afgelopen.
DE WEEK VAN RIJSSEN
27 aug 2025
